Jedna z najpiękniejszych willi w Warszawie. Uskokowa, kubiczna bryła, wkomponowana w ogród oparty o Skarpę Warszawską, zaprojektowana przez Romualda Gutta w 1926 r. jako dom własny z pracownią. W ostatnich latach poddana modelowej konserwacji. Jest przykładem „architektury z szarej cegły warszawskiej”, czyli cegły cementowej. Wyróżnia się spośród sąsiednich domów Kolonii Profesorskiej w stylu dworkowym – jest manifestem nowoczesnego projektowania profesora Gutta. Ściany o charakterystycznym wątku ceglanym przemiennie ustawionych pasów wozówek i główek, dającym światłocieniowy rytm poziomy opływający narożniki to dowód, że tworzywo plastyczne jest równorzędne do kompozycji trójwymiarowej. Prywatny właściciel, świadomy znaczenia domu-manifestu, dokonał konserwacji, przeprowadzając proces badawczy podobny jak przy odnawianiu murów gotyckich: z termouszczelnieniem, analizą spoiwa, doborem kolorystycznym uzupełnień i próbami czyszczenia licówki. Był więc to proces znajdujący zastosowanie dla innych „szarych domów”, których w Warszawie mamy wiele. Do tej pory ogromnym zagrożeniem dla tych budynków była „termomodernizacja” – okładanie styropianem i tynkowane. Proces konserwacji domu przy Hoene-Wrońskiego udowodnił, że można przeprowadzić modernizację budynku z cegły warszawskiej, nie niszcząc jego istoty.