Do stołecznego szlaku wybitnych dzieł architektury Arseniusza Romanowicza, Piotra Szymaniaka i współpracowników należą m.in. zaadaptowany na klubokawiarnię dolny pawilon stacji Warszawa Powiśle z 1963 r. (ul. Kruczkowskiego 3b) oraz odnowiona hala kasowa Warszawa Stadion z 1958 r. (ul. Sokola). „Warszawa Powiśle” to pierwszy w Warszawie tego typu obiekt zmodernizowany przez prywatnych inwestorów (Grupa Warszawa: Norbert Riedke, Bartłomiej Kraciuk, Hubert Karsz). Adaptacja z 2009 r. według projektu grupy CENTRALA (Krzysztof Banaszewski, Małgorzata Kuciewicz, Jakub Szczęsny) mimo ograniczonego budżetu okazała się sukcesem. „Kiosk z jedzeniem, wódką i kulturą” wpływa dodatnio na odbiór modernizmu i popularyzuje debatę na temat powojennej architektury. Modernizacja hali dworca Warszawa Stadion odbyła się w l. 2011–2012 według projektu Michała Błaszczyka i – w odróżnieniu od poprzednich rutynowych remontów prowadzonych przez PKP – została poprzedzona badaniami archiwalnymi i zrealizowana wzorcowo. W obu przypadkach projektanci mieli podejście „archeologiczne”: chodziło o wydobycie maksimum oryginalnej substancji, pokazanie pierwotnego charakteru pawilonów i siły ich ekspresyjnej architektury. Rezultaty dowodzą, że w wypadku tego typu dzieł wystarczy szanować materię z l. 50. i 60. oraz że należy całą linię średnicową traktować jako jedną, spójną przestrzenną całość.