Właścicielem fabryki, a także autorem jej projektu, był przedsiębiorca i inżynier Szymon Landau. Produkowano tu koronki i tasiemki. Zabudowania fabryczne murowane z cegły ceramicznej pochodzą z lat 1911–1912. Po wojnie mieściły się tu zakłady samochodowe, a obiekty ulegały coraz większej degradacji. Autorami projektu modernizacji i przebudowy w latach 2000–2002 była pracowania jot-ka-em: Joanna Kurpaska, Krystyna Trautsolt-Kleyff, Jan Kleyff. Budynek główny nadbudowano o jedno piętro, a w podziemiach umieszczono garaże. Starano się maksymalnie wyeksponować wartości architektury przemysłowej: zachowano oryginalne kratownice okien, pozostawiono kotwy, we wnętrzach zachowano stropy kleinowskie. Charakteru całości dodało zaaranżowanie zieleni i przestrzeni przyfabrycznej, m.in. obsadzenie bluszczem, poprowadzenie wewnętrznych alejek, pokrycie uliczek brukiem, zamontowanie historyzującego oświetlenia. Jest to przykład jednej z lepszych rewitalizacji postindustrialnego dziedzictwa w Warszawie, której inwestorem był prywatny właściciel – Stanisław Bogdański.