Obiekt powstał w latach 80. XIX w. jako część zespołu dawnych warsztatów Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej, które stanowiły zwartą zabudowę wzdłuż nieparzystej strony ul. Chmielnej. Miał architekturę typową dla budynków kolejowych stawianych w drugiej połowie XIX w. na terenie zaboru rosyjskiego. W czasie II wojny światowej budynek został częściowo zniszczony, a w latach 50. XX w. rozebrano jego większą, zachodnią część. Do lat 90. w zachowanym obiekcie mieściła się szwalnia PKP, potem pomieszczenia wynajęto różnym dzierżawcom. Przez kilka lat budynek stał nieużytkowany. W 2011 r. PKP sprzedały działkę prywatnemu inwestorowi, firmie HB Reavis. Społecznicy starali się o wpis warsztatu do rejestru zabytków, by uchronić go przed ewentualną rozbiórką, zakończyło się to jednak niepowodzeniem. Obiekt został zburzony w sierpniu 2013 r. Stanowił ostatni warszawski relikt po Drodze Żelaznej.